Wzruszające pożegnanie Pana Dyrektora Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego i Pani Wicedyrektor Technikum nr 4 Transportowego.
Zakończenie Roku Szkolnego w naszym Technikum nr 4 Transportowym przyjęło wyjątkowo wzruszający charakter i przebiegło w niezwykłej atmosferze. To była ostatnia wspólna Uroczystość z udziałem Pana Dyrektora Jacka Górskiego i Pani Wicedyrektor Ewy Bartosińskiej.
Pan Dyrektor Jacek Górski zdecydował się przejść na emeryturę i zakończyć pracę zawodową. Było pełne wzruszeń, niezwykłych gości i wspaniałej postawy młodzieży. Tego dnia w sposób szczególny uhonorowaliśmy Pana Dyrektora Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego Jacka Górskiego, który zdecydował się przejść na emeryturę i zakończyć pracę zawodową. Jak to możliwe? Pytają wciąż wszyscy uczniowie, nauczyciele i rodzice. Przez 10 lat Pan Dyrektor był osobą bardzo bliską. Zawsze serdeczny i we wszystkim pomocny, w mistrzowski sposób rozwiązujący najtrudniejsze problemy, z których za każdym razem wychodziło się z podniesioną głową. Pan Dyrektor zawsze doceniał każdego człowieka, wobec nikogo nie przeszedł obojętnie, nad każdym się pochylał i dlatego na tę Uroczystość z najdalszych stron zjechali absolwenci, co do jednej osoby odliczyli się uczniowie, nauczyciele, pracownicy administracji i obsługi szkoły, przyjechali rodzice. To nic, że wszystkim doskwierał straszny upał, to nie miało znaczenia, sala była wypełniona po brzegi. Dla każdego z nas ważne było, aby stanąć u boku swojego Dyrektora, by wypowiedzieć słowa wdzięczności i największego uznania za całe dobro, które dla nas uczynił. Podziękowania płynęły w oficjalnej formie oraz w części artystycznej, w której wystąpili uczniowie i absolwenci. Na zakończenie Uroczystości Pan Dyrektor otrzymał Dyplom Czerwonej Róży i list gratulacyjny następującej treści:
Szanowny Panie Dyrektorze!
Wiemy, że zdecydował się Pan przejść na emeryturę i zakończyć pracę na stanowisku
Kapitana Centrum Dowodzenia Platformy Kosmicznej, bo jak inaczej nazwać Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego przy ul. Kilińskiego? To przecież była misja ponad miarę jednej osoby, przebiegająca przez najdalsze galaktyki i w najtrudniejszych okolicznościach.
Od dziesięciu lat na pokładzie naszej Gwiazdy Milenium, zawsze blisko ludzkich spraw, nadzorując absolutnie wszystkie rzeczy i sprawiając, że nasze Centrum urosło bardzo wysoko w rankingu sosnowieckich szkół.
W normalnych warunkach jest przecież ciężko, ale przyszła pandemia i świat stanął na krawędzi. Turbulencje, zmiany czasu, strach, bijące w nas kamienie, przerażeni uczniowie i zalęknieni nauczyciele. I narastająca w nas niepewność o każdy kolejny dzień.
Panie Dyrektorze – Kochany Kapitanie, przeprowadził nas Pan przez tę straszną drogę bez jednej rysy na pokładzie. Jak to możliwe, pytają inni. Sprawił to Pan i Pana determinacja w walce o każdy dzień, każdego ucznia i każdego nauczyciela.
Gdy najwcześniej przyjeżdżaliśmy do szkoły, Pan już tu był i czuwał, najwytrwalej pracował przebiegając wszystkie korytarze. Gdy najpóźniej wychodziliśmy, Pan jeszcze trwał na stanowisku,
by wszystkiego dopilnować, by wszystkich zabezpieczyć, gotowy na tej platformie od rana do nocy,
dzień po dniu…
Dlatego już na samą myśl, że nas Pan opuszcza, czujemy się osamotnieni i smutni. Ale rozumiemy,
że kiedyś trzeba odpocząć, znaleźć czas na obiad we właściwej porze i wyspać się, odwiedzić przyjaciół, pojechać na wakacje. Oczywiście rozumiemy, że życie się ciągle zmienia, bo wraz z nowym rokiem szkolnym zmieni się też nasze. Ktoś inny wejdzie na pokład i wystartuje z naszym powietrznym statkiem.
Ale prosimy o nas pamiętać, tak jak my zawsze w naszych sercach będziemy Pana Dyrektora
i z przyjaźnią wspominać. I nigdy nie będziemy mówić w czasie przeszłym, bo nigdy Pan nie przestanie być dla nas Dyrektorem. Nawet jeśli będzie Pan trochę dalej od nas, to nic, liczyć się będą nasze serce, a w nich zawsze będzie Pan na pierwszym miejscu jako nasz najwspanialszy Dyrektor, Nauczyciel i Przyjaciel!
Wielokrotnie na tej Sali wręczał Pan swoim uczniom nagrodę Czerwonej Róży. My dziś taką właśnie mamy dla Pana jako wyraz naszej szczerej wdzięczności, przyjaźni i miłości.
Uczniowie Technikum nr 4 Transportowego
Wraz z Nowym Rokiem Szkolnym odejdzie też od nas Pani Wicedyrektor Ewa Bartosińska.
Zebrać myśli niepodobna, gdy już wiemy, że to była nasza ostania wspólna akademia. Pani Dyrektor postanowiła zmienić charakter pracy i realizować się dalej w nowym obszarze, mamy nadzieję, że edukacyjnym, bo w tym jest Pani Dyrektor Mistrzynią, której nikt nie doścignie. Zawsze pierwsza, przenikliwa, zanim coś złego się mogło wydarzyć Pani Dyrektor już tam była i problemy niwelowała.
Jedno spojrzenie, jedna rozmowa i wszyscy wiedzieli, jaki kierunek obrać, jak się rozwijać i jak podążać za marzeniami. Tak! Pani Dyrektor Ewa Bartosińska to osoba, która spełniała nasze marzenia! Ileż razy dźwigała nas Pani z naszych upadków, drobnych i większych, w ile miejsc Pani nas zabrała autokarem, pociągiem, samolotem.., od Portugalii, przez Włochy, Anglię, Niemcy, Grecję, Bułgarię, Rumunię..
Ile certyfikatów, projektów, dodatkowych zawodowych kwalifikacji, podróży, wycieczek stało się dzięki Pani naszym udziałem… Niezliczona ilość.. Ale najważniejsze… Nigdy nie było sytuacji, że zamknęła Pani przed nami drzwi, nawet gdy pora już późna i za oknem było ciemno.., nawet wtedy można było przyjść i szukać i Pani pomocy, nie tylko w problemach szkolnych, ale bardzo często też rodzinnych i sercowych.
Za to wszystko młodzież podziękowała najserdeczniej i wręczyła Pani Dyrektor celujące świadectwo ukończenia szkoły.
Fotogaleria:
Autorka zdjęć Natalia Gołuch kl. 3EO
