Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau to miejsce szczególne. Nieważne,  ile o nim czytaliśmy, jak długo przygotowywaliśmy się do wejścia, a także który raz z kolei tam byliśmy – zawsze poraża ogromem cierpienia i siłą bestialstwa. Przekonali się o tym uczniowie klas: 4KT, 4LT, 4ST i 3KT, którzy 30 stycznia przemierzyli drogę śmierci, tak dobrze znaną  tysiącom przerażonych i bezbronnych ofiar nazizmu.

Obóz macierzysty Auschwitz I działa na wyobraźnię w sposób bezpośredni. Stosy walizek, włosów, butów…zostają na zawsze w pamięci zwiedzających. Birkenau  z kolei wymaga niezmiernej wrażliwości i skupienia, ale oddziałuje równie mocno, a może nawet bardziej…Ogromne, pozornie puste i pozbawione znamion tragizmu przestrzenie, szybko zapełniają się obrazami malowanymi przez uruchomioną wcześniej wyobraźnię.

Symboliczna czerwona róża, złożona pod ścianą śmierci przy bloku 11, wyrażała wszystkie nasze uczucia: smutek, przerażenie, oburzenie…

Byliśmy jedną z bardzo wielu grup zwiedzających, mijaliśmy setki osób mówiących różnymi językami, ale wyraźnie wyczuwaliśmy łączącą wszystkich nadzieję, że tragedia, rozgrywająca się za kolczastymi drutami, już nigdy się nie powtórzy!